بـــــی دلـــــــیـــــل

بعضی از آدما حتی از کیلومتر ها دورتر همبهت حس قشنگی میدن...هیچوقت دلخوشی کسی رو ازش نگیرید.این دلخوشی میتونه یه سلام، یه احوالپرسی،یه حواسم بهت هست، یا یه حس خوب باشهمراقب دلخوشی آدما باشید...چیزی که تو آتیش گمش کردیتو خاکستر پیداش می‌کنی...چرا به آدمی که غمگین است می‌گویید غمگین نباشد و قوی باشد؟ چرا حق نمی‌دهید آدم‌ها توان عبور از برخی رنج‌ها را نداشته‌ باشند؟ که نیاز داشته‌ باشند در خود فرو بروند و سوگواری کنند و فروپاشیده‌ شوند و وقتش که رسید، از نو خودشان را ترمیم کنند و به زندگی برگردند؟چرا فکر می‌کنید همه در مواجهه با رنج و اندوه، یک‌جور رفتار می‌کنند؟ یکی تحمل می‌کند، یکی می‌شکند و دیگری لِه می‌شود. هرچند هر سه با یک گونه از رنج روبرو شده‌ باشند! شیوه‌ی تعامل و مواجهه‌ی آدم‌ها با رنج‌هاشان را هرگز نمی‌توان پیش‌بینی کرد. آدمی که تا امروز عظیم‌ترین مصیبت‌ها را تحمل می‌کرده امکان دارد فردا با کوچکترین ناملایمتی و اندوهی از هم بپاشد!ما نمی‌دانیم ظرفیت آدم‌ها در کدامین بزنگاه پر می‌شود، کجا بی‌نهایت آسیب‌پذیر و شکننده می‌شوند و با کمترین تلنگری فرو می‌ریزند، چرا که از پیش، تمام ضربه‌های ممکن به روان و جانشان وارد شده و همیشه این آخرین ضربه است که کار را تمام می‌کند...در مواجهه با آدم‌ها، حواسمان به حرف‌ها و رفتارهامان باشد، شاید این ما باشیم که آخرین ضربه را وارد می‌کنیم...اشتباه ترین آدم هادرست تریندرس های زندگی رو بهت میدن...فقط حواست باشهنفرت تو خودت پرورش ندیچون اول از همه خودت رو زشت میکنهپس، تبدیل کنتبدیل کننفرت رو به خشمخشم رو به ارادهو اراده رو به حرکت...وفادارم به رویاییکه شاید قسمتِ مَن نیست...همیشه آدمایِ مغرور و دوس داشتمچون گفتنِ "دوستت دارم"واسشون خیلی سختهول بـــــی دلـــــــیـــــل...ادامه مطلب

زمان انسان را تغییر نمی‌دهدتنها چیزی که ما را تغییرمی‌دهدعشق است...من به خودم قول دادم خوب باشمپس خودم و باز می‌سازم...زندگی قرار نیستهمیشه پُر از اتفاقهای خوب باشهقرار نیست هیچوقت دلمون‌ نشکنهقرار نیست همیشه انتخابهامون درست باشهما حق داریم گاهی ناراحت باشیمحق داریم گاهی اشتباه کنیمحق داریم بعضی وقتهایه نقطه، پایانِ انتخابهامون بذاریمو از نو شروع کنیمفقط باید خودمون و دوست داشته باشیمو درک کنیمگذشته حال و آینده رو بپذیریمما همه ترکیبی از روزهای تلخ و شیرینانتخاب های درست و اشتباه روتو مسیرِ زندگی تجربه میکنیمپس عزیزم، خودت رو دوست داشته باشو اینو بِدون هیچ حالی موندگار نیستتو خوشی ها خوش باش و شکرگزارو تو سختی ها صبور باش...وقتی حال دل کسی خوب نیستتماشای دریا و مرداب یکیست...حتی نزدیک‌ترین آدم‌ها همحرف‌های ناگفتهٔ زیادی دارندشاید کلمات برای پوشاندن به وجود می‌آیندچیزی را می‌گویی، تا چیزی را نگویی...ما قدم می‌زدیمو آرزوها می دویدند...صدمه ی روحی زدن به شخصفقط چند ثانیه طول می‌کشهامّا گاهی اوقات سال‌ها طول می‌کشهتا روح باز ترمیم بشهاینکار رو با روان همدیگه نکنید...هر چقدرم صبور باشی شب موقع خوابتازه داستان شروع میشه...‌اينكه تنهایی قهوه ام رو تلخ می خورميعنی هيچ دليلی واسه خوشحالی الكی ندارمواقعيت زندگی چيزی نيست كه بشهبا قند و شكر شيرينش كردوقتی كسی به زندگی آدم پا می ذارهتنها مياداما وقت رفتنتو رو هم با خودش می بره...هیچوقت اونقدر عاشق یکی نشینکه با کوچیک ترین کارایی که میکنهکل وجودتون بهم بریزه...قبل از اعتماد و بذلِ محبت به ادمهاآن ها را خوب بشناسیداز تنهاییِ تان، به هرکس و ناکس پناه نبریدنه هر آدمی لایقِ همنشینی استنه می شود با تمامِ آدم ها ، یک جور تا کردبعضی ها جنسشان ا بـــــی دلـــــــیـــــل...ادامه مطلب

اینکه میگن مغز فرمانده ست درستهولی دلی که تنگ شدههمون سربازیه که میزنه تو گوش فرمانده...همه آدمای زندگیتون قابل جایگزینی نیستنحواستون باشه کی رو میرنجونین...شکستن صدا ندارداینطور نیست که مثلا وقتی کنار یک نفر ایستادیصدای ترکیدن قلبش را بتوانی بشنوییا مثلا ببینی یکدفعه خرده‌های دل یک نفرمی‌پاشد روی زمینشکستن یک آدم، بعضی وقتها با چند قطره اشکهمراه استو خیلی وقت‌ها با بغض و در سکوت اتفاقمی‌افتدآدم‌های شکسته عجیب نیستندبی آنکه بدانیم خیلی‌هایشان را هر روز می‌بینیمبا ظاهری آرام و حتی خنده‌ای بر لباما با باورهایی نابود شدهو امیدهایی به پایان رسیده...غرق شدن تو خیالقشنگ ترین نوع مرگ تدریجیه... بـــــی دلـــــــیـــــل...ادامه مطلب